Partycjonowanie danych
Partycjonowanie danych pozwala kontrolować, jakie dane użytkownik może zobaczyć. Na przykład system można skonfigurować tak, aby klienci (użytkownicy końcowi) mogli zobaczyć tylko te żądania, które zarejestrowali, lub tak, aby analitycy widzieli tylko te żądania, które są przypisane do ich obecnej grupy wsparcia.
Można określić, które dane mają być partycjonowane, a które nie; na przykład partycjonowanie można ustawić tak, aby wszystkie incydenty, problemy i zmiany były partycjonowane, ale kategorie i elementy konfiguracji nie.
Można również określić, dla których klientów lub grup wsparcia partycjonowanie danych ma być włączone.
Wszystkie rodzaje użytkowników (Analityk, Użytkownik końcowy, Opiekun klienta i Kontakt) mogą być członkami dowolnego rodzaju grupy (Grupa wsparcia, firma, Klient i Dostawca) i można przełączać ich bieżącą grupę pomiędzy tymi różnymi rodzajami grup. Umożliwia to skonfigurowanie systemów, w których na przykład analityk jest przypisany do danego klienta.
Ze względu na to, że użytkownik może być w różnych rodzajach grup, oba typy partycjonowania danych mogą potencjalnie być widoczne dla wszystkich typów użytkowników. Rodzaj widocznego partycjonowania zależy od rodzaju grupy, w której użytkownik obecnie się znajduje. Jeśli analityk zostanie przeniesiony do grupy klientów, będzie widział partycjonowanie klientów; jeśli wróci do grupy wsparcia, będzie widział partycjonowanie analityków.
Domyślnie, klienci mogą zobaczyć tylko dane powiązane ze sobą, a analitycy mogą zobaczyć tylko dane, do których ostatnio przypisano grupę zgodną z ich bieżącą grupą.
Można jednak zdefiniować powiązany atrybut służący do zdefiniowania partycjonowania danych dla każdego typu użytkownika. Na przykład można zezwolić analitykom na wyświetlanie tylko tych danych, które są związane z ich biurem, lub pozwolić użytkownikom końcowym zobaczyć tylko dane określonej kategorii.
Przykład partycjonowania danych
Rozważmy następujący zestaw żądań:
|
Identyfikator incydentu |
Klient |
Ostatnio przypisana grupa |
Biuro |
|---|---|---|---|
|
1 |
Klient A |
IT |
Wielka Brytania |
|
2 |
Klient B |
IT |
USA |
|
3 |
Klient C |
Sprzęt |
Wielka Brytania |
|
4 |
Klient B |
IT |
USA |
|
5 |
Klient A |
Sprzęt |
Wielka Brytania |
Jeśli partycjonowanie nie jest włączone, wszyscy analitycy (i klienci, którzy są uprawnieni do zalogowania) zobaczą wszystkie pięć żądań.
Przy włączonym domyślnym partycjonowaniu analitycy, których bieżącą grupą jest IT, zobaczą tylko żądania 1, 2 i 4. Klient B zobaczy tylko żądania 2 i 4.
Jednakże w przypadku użycia atrybutu Biuro jako atrybutu partycjonowania analityk w biurze w Wielkiej Brytanii będzie widział tylko żądania 1, 3 i 5 niezależnie od tego, w której grupie wsparcia się znajduje. Podobnie analitycy w biurze w USA zobaczą tylko żądania 2 i 4.
Nie trzeba włączać partycjonowania dla wszystkich grup, można zostawić kilka grup używających danych niepodzielonych na partycje. W ten sposób można zaprojektować system, w którym niektóre grupy zobaczą wszystkie dane, a niektóre tylko te, które są bezpośrednio z nimi związane.